Steeds meer vrouwen werken in het groen
In landen als Zweden, Spanje en Portugal is het normaal, maar in Nederland ben je als vrouw vaak nog een uitzondering als je ‘in het groen’ werkt. Anouk van Dongen, Jasperina Venema en Sandra Dijkshoorn kozen bewust voor deze sector. Want groen maakt verschil. De drie bevlogen vrouwen leggen uit waarom.
Anouk: “Ik merk dat de meeste vrouwen het buiten werken maar koud vinden en geen zin hebben om hun handen vies te maken. Ik houd er wel van om mijn handen uit de mouwen te steken. Mijn ouders hebben een boomkwekerij. Daarom ben ik opgegroeid met groen. Toch wilde ik niet in de bomen of met bloemen aan de slag. Mijn droom is om tuinen te tekenen en een eigen bedrijf te beginnen. Daarom koos ik voor een opleiding in deze richting. Nu loop ik met veel plezier stage bij Van Helvoirt en leer ik alle facetten van het vak kennen. Ook bandjes zetten en planten. Het is belangrijk dat je weet wat je aan het doen bent. Op school doe ik ook de nodige kennis op; over bijvoorbeeld planten, bodemleven, bemesting en zelfs de natuurwet. Het feit dat ik als enige meisje de BBL-richting volg en tijdens mijn stage ook met mannelijke collega’s werk, is voor mij geen probleem. Ik heb aan een half woord genoeg en voel me een volwaardige collega. Ik heb het hier echt naar mijn zin en hoop dat ik na de zomervakantie terug mag komen om mijn stage voort te zetten. Dan leer ik ook om te tekenen. Daar kijk ik wel naar uit om dat dat precies aansluit bij mijn grote droom.”
Anouk: “Ik merk dat de meeste vrouwen het buiten werken maar koud vinden en geen zin hebben om hun handen vies te maken. Ik houd er wel van om mijn handen uit de mouwen te steken. Mijn ouders hebben een boomkwekerij. Daarom ben ik opgegroeid met groen. Toch wilde ik niet in de bomen of met bloemen aan de slag. Mijn droom is om tuinen te tekenen en een eigen bedrijf te beginnen. Daarom koos ik voor een opleiding in deze richting. Nu loop ik met veel plezier stage bij Van Helvoirt en leer ik alle facetten van het vak kennen. Ook bandjes zetten en planten. Het is belangrijk dat je weet wat je aan het doen bent. Op school doe ik ook de nodige kennis op; over bijvoorbeeld planten, bodemleven, bemesting en zelfs de natuurwet. Het feit dat ik als enige meisje de BBL-richting volg en tijdens mijn stage ook met mannelijke collega’s werk, is voor mij geen probleem. Ik heb aan een half woord genoeg en voel me een volwaardige collega. Ik heb het hier echt naar mijn zin en hoop dat ik na de zomervakantie terug mag komen om mijn stage voort te zetten. Dan leer ik ook om te tekenen. Daar kijk ik wel naar uit om dat dat precies aansluit bij mijn grote droom.”
Vergeten om mij als meisje op te voeden
Jasperina -adviseur bij Van Helvoirt- had meer tijd nodig om haar roeping te vinden. “Ik heb rechten gestudeerd. Tijdens mijn stage bij een advocatenkantoor ontdekte ik dat dit vak het niet was. Ik wilde niet steeds in conflicten zitten. Na het afronden van mijn studie startte ik op de milieu afdeling bij een gemeente. Daar kwam mijn juridische kennis van pas, maar het werk als ambtenaar paste niet bij mij. Toen ik in verwachting raakte, besloot ik ontslag te nemen. Ik koos naast de zorg voor mijn kinderen voor het volgen van een opleiding tot tuinarchitect en startte mijn eigen bureau. Het ontwerpen van tuinen vind ik echt geweldig. Daarin komt zoveel samen: creativiteit, techniek, kennis over de natuur en het omgaan met mensen. Het is belangrijk dat je de juiste vragen stelt over hoe mensen hun tuin willen gebruiken. Het was een hele leuke tijd, waarin ik veel samenwerkte met hoveniers en een boomverzorger. Daarna volgden verschillende banen in het groen, inmiddels werk ik 28 jaar in onze sector. Ik was vaak de enige vrouw. Dat begint langzaam te veranderen. Voor mij was het nooit een probleem. Ik ben opgegroeid met twee broers en we gingen vaak op vakantie met een gezin met nog eens twee jongens. Mijn ouders zeggen wel eens dat ze vergeten zijn me als een meisje op te voeden”, lacht Jasperina.
Groen als verbinder
In 2018 nam ze in Zweden deel aan een conferentie over Groen en Gezondheid. “Daar viel me op dat er veel vrouwelijke hoveniers zijn. Ze onderhouden soms met z’n tweeën een heel landgoed. Ook in Spanje en Portugal werken veel vrouwen als hovenier. Dat kan tegenwoordig ook makkelijker. Er is door de inzet van machines minder fysieke noodzaak meer om het werk alleen door mannen te laten doen. Vrouwen kijken ook anders naar groen. In Zweden zie je dat bijvoorbeeld door de verbindende manier waarop groen wordt ingezet. Ze kiezen er daar voor om groen te benutten als een beleving. Daarmee hebben ze ook tuinen van de ondergang gered. Ze koppelden er nieuwe verdienmodellen aan met rondleidingen, horeca en de verkoop van producten uit eigen tuin. Vaak verbinden ze daar ook de cultuurhistorische achtergrond van een gebied aan. Die creatieve invloed van vrouwen werkt positief. Ik zie die vindingrijkheid overigens ook steeds meer terug bij mannen. Dat biedt volop mogelijkheden. Door gebruiksfuncties te koppelen aan groen, ontstaan er nieuwe initiatieven die goed zijn voor de lokale samenleving. In Malmö zie je bijvoorbeeld ook veel vormen van urban farming, waardoor de aandacht voor gezonde voeding toeneemt. Heel inspirerend. Hierdoor is er binnen Van Helvoirt ook een nieuwe flow ontstaan die we graag delen met onze klanten. Ik denk dat de inzet van groen de komende jaren nog meer betekenis krijgt. Bijvoorbeeld ter bevordering van een inclusieve samenleving. Mede door corona is er meer oog voor milieu, klimaat, biodiversiteit en natuurlijk gezondheid. Bovendien is er de wens dat iedereen mee kan doen. Groen verbindt en daarmee denk ik dat we als bedrijf een belangrijke rol kunnen spelen in de uitdagingen die er zijn. Daar werk ik graag aan mee.”
Jasperina -adviseur bij Van Helvoirt- had meer tijd nodig om haar roeping te vinden. “Ik heb rechten gestudeerd. Tijdens mijn stage bij een advocatenkantoor ontdekte ik dat dit vak het niet was. Ik wilde niet steeds in conflicten zitten. Na het afronden van mijn studie startte ik op de milieu afdeling bij een gemeente. Daar kwam mijn juridische kennis van pas, maar het werk als ambtenaar paste niet bij mij. Toen ik in verwachting raakte, besloot ik ontslag te nemen. Ik koos naast de zorg voor mijn kinderen voor het volgen van een opleiding tot tuinarchitect en startte mijn eigen bureau. Het ontwerpen van tuinen vind ik echt geweldig. Daarin komt zoveel samen: creativiteit, techniek, kennis over de natuur en het omgaan met mensen. Het is belangrijk dat je de juiste vragen stelt over hoe mensen hun tuin willen gebruiken. Het was een hele leuke tijd, waarin ik veel samenwerkte met hoveniers en een boomverzorger. Daarna volgden verschillende banen in het groen, inmiddels werk ik 28 jaar in onze sector. Ik was vaak de enige vrouw. Dat begint langzaam te veranderen. Voor mij was het nooit een probleem. Ik ben opgegroeid met twee broers en we gingen vaak op vakantie met een gezin met nog eens twee jongens. Mijn ouders zeggen wel eens dat ze vergeten zijn me als een meisje op te voeden”, lacht Jasperina.
Groen als verbinder
In 2018 nam ze in Zweden deel aan een conferentie over Groen en Gezondheid. “Daar viel me op dat er veel vrouwelijke hoveniers zijn. Ze onderhouden soms met z’n tweeën een heel landgoed. Ook in Spanje en Portugal werken veel vrouwen als hovenier. Dat kan tegenwoordig ook makkelijker. Er is door de inzet van machines minder fysieke noodzaak meer om het werk alleen door mannen te laten doen. Vrouwen kijken ook anders naar groen. In Zweden zie je dat bijvoorbeeld door de verbindende manier waarop groen wordt ingezet. Ze kiezen er daar voor om groen te benutten als een beleving. Daarmee hebben ze ook tuinen van de ondergang gered. Ze koppelden er nieuwe verdienmodellen aan met rondleidingen, horeca en de verkoop van producten uit eigen tuin. Vaak verbinden ze daar ook de cultuurhistorische achtergrond van een gebied aan. Die creatieve invloed van vrouwen werkt positief. Ik zie die vindingrijkheid overigens ook steeds meer terug bij mannen. Dat biedt volop mogelijkheden. Door gebruiksfuncties te koppelen aan groen, ontstaan er nieuwe initiatieven die goed zijn voor de lokale samenleving. In Malmö zie je bijvoorbeeld ook veel vormen van urban farming, waardoor de aandacht voor gezonde voeding toeneemt. Heel inspirerend. Hierdoor is er binnen Van Helvoirt ook een nieuwe flow ontstaan die we graag delen met onze klanten. Ik denk dat de inzet van groen de komende jaren nog meer betekenis krijgt. Bijvoorbeeld ter bevordering van een inclusieve samenleving. Mede door corona is er meer oog voor milieu, klimaat, biodiversiteit en natuurlijk gezondheid. Bovendien is er de wens dat iedereen mee kan doen. Groen verbindt en daarmee denk ik dat we als bedrijf een belangrijke rol kunnen spelen in de uitdagingen die er zijn. Daar werk ik graag aan mee.”
Natuur dicht bij de mensen brengen
Sandra – management assistent bij Van Helvoirt- ontdekte de kracht van de natuur toen ze een aantal jaar geleden begon met sportklimmen. “Als je rotsen beklimt, ben je echt diep in contact met de natuur. Dan voel je dat een heel klein onderdeeltje bent van een groter geheel. Ik heb eens aan een rots gehangen en dacht toen echt dat ik niet meer verder kon. Ik was uitgeput. Toen kwam er een soort oerkracht vrij en lukte het me toch om die rots op te komen. Mijn grote beloning was het overweldigende uitzicht. Daar doe je het voor, echt geweldig. Als we na zo’n klimavontuur weer de bergen uitrijden om huiswaarts te keren, heb ik meteen heimwee naar de natuur. Toen ik de keuze maakte om weer in Brabant te gaan werken én ik daarmee ook op zoek ging naar een nieuwe baan, sprak de vacature bij Van Helvoirt me direct aan. Wij willen de natuur graag dicht bij de mensen brengen. We doen zulke gave projecten, waardoor groen op zoveel manieren beleefd kan worden. Daar voel ik me bij thuis en daar ben ik trots op. Ik deel vanuit mijn rol regelmatig projecten en nieuwe initiatieven op social media. Laatst bijvoorbeeld over groene dakpannen. Tot mijn verrassing ging de post viral op LinkedIn en reageerden duizenden mensen. Het is mooi dat zoiets los komt. Het laat zien dat heel veel mensen de natuur en groen belangrijk vinden en graag terug zien in hun eigen omgeving. Het voelt goed om daar aan bij te dragen.”
Sandra – management assistent bij Van Helvoirt- ontdekte de kracht van de natuur toen ze een aantal jaar geleden begon met sportklimmen. “Als je rotsen beklimt, ben je echt diep in contact met de natuur. Dan voel je dat een heel klein onderdeeltje bent van een groter geheel. Ik heb eens aan een rots gehangen en dacht toen echt dat ik niet meer verder kon. Ik was uitgeput. Toen kwam er een soort oerkracht vrij en lukte het me toch om die rots op te komen. Mijn grote beloning was het overweldigende uitzicht. Daar doe je het voor, echt geweldig. Als we na zo’n klimavontuur weer de bergen uitrijden om huiswaarts te keren, heb ik meteen heimwee naar de natuur. Toen ik de keuze maakte om weer in Brabant te gaan werken én ik daarmee ook op zoek ging naar een nieuwe baan, sprak de vacature bij Van Helvoirt me direct aan. Wij willen de natuur graag dicht bij de mensen brengen. We doen zulke gave projecten, waardoor groen op zoveel manieren beleefd kan worden. Daar voel ik me bij thuis en daar ben ik trots op. Ik deel vanuit mijn rol regelmatig projecten en nieuwe initiatieven op social media. Laatst bijvoorbeeld over groene dakpannen. Tot mijn verrassing ging de post viral op LinkedIn en reageerden duizenden mensen. Het is mooi dat zoiets los komt. Het laat zien dat heel veel mensen de natuur en groen belangrijk vinden en graag terug zien in hun eigen omgeving. Het voelt goed om daar aan bij te dragen.”
