Allereerst, hoe zijn de compensatiegebieden opgebouwd? Het gaat in totaal om tien gebieden die verspreid langs de randweg zijn gesitueerd. Deze gebieden zijn door middel van brede, ecologisch beheerde bermen met elkaar verbonden. Op diverse plaatsen zijn viaducten aangelegd met groene verbindingen om er zorg voor te dragen dat dieren veilig de weg over kunnen steken. Wildrasters en amfibieënschermen zorgen ervoor dat de dieren naar de juiste plek toe geleid worden.
De natuurcompensatiegebieden zelf zijn gevarieerd ingericht. In enkele gebieden liggen poelen, met korte bloemrijke vegetaties. Daarnaast is er bloemrijk grasland, bos en struweel en zijn er roggeakkers. De roggeakkers hebben vooral ook een cultuurhistorische waarde en slaan terug op de zogenaamde ‘Roggerentjes’. Vroeger was het in de regio van Baarle gewoon dat belasting in natura betaald kon worden. Meestal werd een deel van de oogst afgestaan. Dit was een soort armenbelasting. Vanaf 1840 werd het mogelijk om deze belasting ook met een geldelijk bedrag te voldoen, de zogenaamde ‘roggerente’.
Sinds de aanleg in 2020 zijn waarnemingen gedaan van bijzondere soorten. Deze waarnemingen vormen een indicator die iets zegt over de kwaliteit van de gebieden en de ontwikkeling daarvan. Zo komt in de compensatiegebieden bijvoorbeeld vinpootsalamander, hooibeestje, wespspin, wielwebspin en koninginnenpage voor. Ook op botanisch vlak zijn de afgelopen jaren bijzondere waarnemingen gedaan. Voorbeelden daarvan zijn liggend hertshooi, leermos, klein vogelpootje, vroege haver en gewone ossentong.
