Buitengewoon: groene beleving voor iedereen. Van ik en de ander naar wij.

’Hoe heet jij?’ vraagt een meisje vanachter het hekje. Ze is vrij moeilijk te verstaan, maakt rare geluiden en ziet er ook ‘anders’ uit. Op dat moment ben ik aan het werk bij een zorginstelling waar mensen met een verstandelijke beperking wonen. Daar sta je dan als stoere hovenier vooraan in de twintig. Vooral niet kijken en vooral ook niets terugzeggen, want stel dat ze niet weggaat. Wat dan?

Ja, wat dan? Doodeng vond ik het! Ik wist geen raad met de situatie én vooral niet met mezelf. Op dat moment had ik nooit kunnen bedenken dat ik zelf vader zou worden van een dochter met het syndroom van Down. Als ik geweten had wat ik nu weet. Dan was die situatie minder ongemakkelijk geweest. En wat had het een meerwaarde gehad, denk alleen al aan de verbinding en het plezier.

Het was in de jaren 80 nog gebruikelijk dat mensen met een verstandelijke beperking werden weggestopt. Van inclusie was toen geen sprake. Gelukkig is onze dochter Anne-Lotte geboren in een tijd waarin mensen met een beperking erbij begonnen te horen, dat het meer geaccepteerd werd.

Gewoon naar de reguliere kinderopvang, de reguliere kleuterschool en vervolgens naar de reguliere basisschool tot het ontwikkelingsverschil echter te groot werd. Maar wat een ervaring en verrijking in haar ontwikkeling en natuurlijk ook voor haar klasgenootjes. Niet alleen voor ons kind maar ook voor de medescholieren. Het besef in de praktijk laten ervaren dat iedereen erbij hoort en dat het vooral iets positiefs brengt.

Het speciaal onderwijs is voor de meeste kinderen met een beperking de basis. En heel eerlijk; die stap maken van regulier basisonderwijs naar speciaal onderwijs vond ik als vader van Anne-Lotte best pittig. Maar gezien vanuit ons kind de juiste stap. Zeker als je denkt in mogelijkheden en niet enkel in de beperking. Tijdens de schoolperiode wordt al vroeg kennis gemaakt met vormen van dagbesteding. Er worden vanuit inclusie en integratie steeds meer kansen geboden, wat een prachtige ontwikkeling is.

Op haar achttiende is Anne-Lotte gaan werken bij een theaterwerkplaats in de vorm van dagbesteding. Ze vindt het geweldig en ik ben enorm trotst op haar zoals ze het doet. Ze komt in contact met nieuwe mensen, ze leert sociale omgangsvormen, ze leert zelfstandig zijn en bovenal ze geniet zichtbaar. Ze is blij met haar werk, straalt dat uit en daar genieten andere mensen ook van.

Anne-Lotte haar vreugde inspireert mij ook en ik begin me af te vragen waar ik echt blij van word. Het antwoord was er altijd al; buiten bezig zijn in de tuin, opladen en genieten in de natuur. Dat is waar ik écht blij van word. Daar is voor mij ook alles begonnen, terug naar wat mij aan het hart gaat. Als ik er blij van word dan zijn er vast een heleboel andere mensen die ditzelfde gevoel delen. En hoe is dit voor mensen met een verstandelijke beperking? Vanuit deze gedachte ben ik op zoek gegaan naar kennis en informatie. Daarvoor heb ik contact gezocht met mensen uit de zorg, het groen én de jongeren. Al heel snel kwam ik erachter dat er een behoefte is om actief in het groen te zijn, dat er mensen en ondernemingen zijn die het geweldig vinden dat hun tuin onderhouden wordt door en met mensen met een beperking. Maar hoe? En hoe breng je dit allemaal samen?

Een van mijn eerste werkervaringen was bij Tuintechniek Walter van Helvoirt. Eerst als leerling hovenier en enkele jaren later als voorman. Een prachtige leerschool waar het familiegevoel en er mogen zijn zoals je bent centraal stond. Nooit een onvertogen woord, altijd een leermoment.

Inmiddels jaren later heeft Bert, de zoon van Walter, het familiebedrijf voortgezet onder de naam Van Helvoirt Groenprojecten. Een afspraak met Bert om over groen en zorg te praten was snel gemaakt. Het eerste gesprek voelt gelijk als thuiskomen. Wat blijkt, ze werken met zorghoveniers! Hoveniers die samen met mensen met een beperking tuinen onderhouden. Bert staat ervoor open om deze unieke combinatie verder mee te ontwikkelen. Dus de vraag is niet meer of, maar veranderd in wanneer en hoe?

Inmiddels ben ik weer werkzaam bij Van Helvoirt Groenprojecten. Ik vind het geweldig om dit project met zorghoveniers, samen met Van Helvoirt, nog meer handen en voeten te mogen geven in de vorm van ‘Buitengewoon’.

‘Buitengewoon’: groene beleving voor iedereen. Dagbesteding met plezier, veilig en vertrouwd voor mensen met een verstandelijke beperking; gewoon buiten.

‘Buitengewoon’ is er voor mensen:

• met een zorgindicatie 
  
• die graag buiten actief zijn
  
• die behoefte hebben aan sociale contacten